Sinds een jaar ben ik actief als commissielid van Hart voor Hilversum. Daarnaast studeer ik politicologie aan de VU in Amsterdam. Ik zit natuurlijk bij de leukste fractie van heel Hilversum. Ongetwijfeld ook de meest dynamische fractie met al die verschillende meningen. Commissielid zijn is prachtig, maar alle randzaken eromheen van het afgelopen jaar rondom mijn partij kan ik missen als kiespijn. Maar goed, dat hoort er ook bij.
Toen ik begon had ik een romantisch, idealistisch en misschien een beetje naïef beeld van de politiek. Mensen die het beste voor hebben met de Hilversumse maatschappij en zich daarvoor met hart en passie voor het dorp inzetten. En daarbij hun persoonlijke carriérebelangen altijd opzijschuiven. Dat eerste is altijd het geval, dat tweede niet altijd. Blijkt wel uit de vele opmerkingen die ik krijg: waarom sluit je je niet aan bij een landelijke partij, daar kan je als jonge jongen veel verder mee komen in je politieke carrière? Misschien omdat ik het niet voor doe voor mijn persoonlijke carrière, maar voor de inwoners van Hilversum antwoord ik dan standaard. Een verbaasd gezicht volgt vaak.
Ik heb veel lessen geleerd in het afgelopen jaar. Veruit de belangrijkste les voor mij: vertrouwen is het lastigste wat er is in de politiek, maar heb je wel nodig om dingen te bereiken. Je leert jezelf helaas snel een natuurlijke achterdochtigheid aan bij alles wat iedereen politiek zegt. Je vraagt je bij alles af: is iemand oprecht of zit iemand me te gebruiken in een politiek machtsspelletje om zijn eigen machtspositie of die van zijn/haar partij te verbeteren. En als je daar bij alles te lang over nadenkt, werkt dat heel verwarrend.
Maar wat me het meest is opgevallen is de kloof tussen de theorie die ik bij mijn studie leer en de praktische gebruiken in het raadhuis. Tijdens mijn studie leer je over dualisme: een fractie werkt onafhankelijk van een wethouder. In de praktijk is het ‘’de normaalste zaak" dat wethouders aanschuiven bij de fractievergadering. In theorie werkt de raad als één geheel, in de praktijk zijn coalitie-oppositieverhoudingen vaak leidend. En verruit het belangrijkste regel: de raad is altijd de eindbaas, niet de wethouders, niet de burgemeester en ook niet de ambtenaren. Gaat er in de praktijk lang niet zo zwart-wit aan toe. Bedenkt u maar eens hoeveel politici ten onder zijn gegaan in hun strijd tegen de macht van de vierde macht.
De kloof tussen theorie en praktijk wordt volgens mijn overtuiging het best opgevuld door Hart voor Hilversum. De verbinding tussen theorie en praktijk staat centraal binnen onze partij. Het vormt de kern van ons gedachtegoed en we gebruiken die verbinding om de problemen van mensen op te lossen. Doordat wij zo dicht op de dagelijkse praktijk van mensen staan, kunnen we de ideologische bubbels doorbreken waar landelijke partijen in vastzitten. En deze bubbels overstijgen. Iedere dag opnieuw. Daarom heb ik gekozen voor een lokale partij. Omdat ik geloof dat de kloof tussen theorie en praktijk zelf ook politiek is.
Collin Majoor, Commissielid Hart voor Hilversum
