Geachte aanwezigen,
Vandaag kijken we terug. We beseffen dat onze vrijheid veel heeft gekost. Mensen hebben hiervoor hun leven gegeven. Daar denken we aan.
Ik ben 12 jaar oud. Mijn opa en oma waren bij de bevrijding zo oud als ik nu ben. Dat weten ze nog goed. Als ik ze vraag naar de oorlog dan gaat het over onderduikers, verzet, gevechten, doden. Maar het gaat vooral over angst. Je kon niet meer naar school. Je was niet vrij. Je vader of je broer konden zo worden meegenomen. Dat gebeurde ook. Kinderen konden worden weggehaald. Omdat ze Joods waren, of gehandicapt, of zomaar.
Op 6 april 1945 zijn zij bevrijd. Geen gevechten meer, onderduiken was niet meer nodig. Je kon weer naar school en je hoefde niet meer bang te zijn.
Je hoefde niet meer bang te zijn. Dat was de echte bevrijding.
Morgen vieren we vrijheid, maar toch is niet iedereen echt vrij. Vandaag leven veel kinderen in angst en voelen ze zich niet veilig. Ook in Nederland. Aan die kinderen wil ik denken. Herdenken en bevrijden gaat niet alleen over 1945. Het gaat ook over vandaag en over de keuzes die we maken om kinderen echt vrij te laten zijn. In ons land, in onze gemeente, op school en thuis.
Vandaag kijken we dus niet alleen terug. We kijken ook in de spiegel. Zijn we echt vrij? Zorg ik dat de kinderen die bij mij horen niet bang hoeven te zijn? 4 en 5 mei: laten we er werk van maken!
Yindee Fernandes (kinderburgemeester Hilversum)
