De ogen en oren van de straat

7 juni 2023
Blowen, gedoe thuis of geen zin in school? Jongerenwerkers Chakir El Allachi (32) en Mert Kilickaya (27) hebben het er vaak over met jongens op straat. Ze zijn de ogen en oren van de straat. Samen met zes collega’s van Versa Welzijn helpen zij jongeren die bijvoorbeeld niet mee kunnen komen op school of problemen hebben thuis.

Chakir: “Ik werk veel ’s avonds, dan kom ik naar het Marktplein en kijk wie er is. Ik maak dan een praatje, eet een patatje en vraag hoe het gaat. Als ik een vertrouwensband heb opgebouwd, kan ik een gesprek voeren over messen, drill rap en waarom ze daar geïnteresseerd zijn.”

Voorlichting over online pesten en sexting

Chakir is drie avonden per week in het centrum te vinden, Mert werkt vanuit het buurthuis in Oost. Daar runt hij het jongerencentrum in de kelder met een pooltafel, bar (zonder alcohol) en een sportzaal. Op dinsdag is het meidenmiddag. Meiden uit de buurt houden een make-up middag of krijgen van een vrouwelijke stagiaire voorlichting over online pesten en sexting. Op woensdagmiddagen is er sport en spel inloop en ’s avonds traint Mert jongens met ‘life boks’- dat is boksles en coaching ineen. Mert: “In het echte leven moet je je soms ook verdedigen. Door meer bewust te worden van je eigen lichaam en gevoelens, stil te staan en te gronden, wordt het ook makkelijker om te zeggen: nee dit wil ik niet.”

Vertrouwen winnen

Bedreigd worden, je telefoon of pinpas moeten afstaan, niet meekomen op school of eenzaamheid. Chakir en Mert komen het allemaal tegen. Chakir: “Deze kwetsbare jongeren vertrouwen vaak niemand meer. Dan is het aan ons hun dat vertrouwen weer te geven en ze te helpen. Dan neem ik ze mee naar de Jellinek of praat met hun school, de maatschappelijk werker uit het gezin of de wijkagent.”

Preventief in plaats van repressief

Daar zit de kracht van hun werk: in die korte lijntjes met alle andere hulpverleners. Elke week hebben Chakir, Mert en hun collega’s overleg met de wijkagent, de buurtwerkers, maatschappelijk werkers, boa’s en sociaaljuridische medewerkers. Maar het belangrijkst is op straat zijn. Met de Ramadan houden ze voetbaltoernooien tot drie uur ’s nachts, tijdens de coronarellen spraken ze iedereen aan die ze kenden: blijf weg uit het centrum. En preventief in plaats van repressief werken, werkt.

Stage bij Hoogvliet

De mooiste verhalen zijn de jongens die zich ontwikkelen tot rolmodel voor anderen. Bij het winkelcentrum Hoogvliet hing altijd een vaste groep jongens, het winkelend publiek ervaarde overlast. Chakir ging met ze in gesprek. “En nu loopt er één stage bij Hoogvliet!”, roept Chakir. Of die jongen die kwam aanwaaien, geen woord Nederlands sprak maar in zijn thuisland Syrië voetbalcoach was. Mert: “Nu is hij een van onze vaste vrijwilligers, hij is scheidsrechter tijdens onze wekelijkse voetbalmiddagen. En heeft hij Nederlands leren spreken.” Maar het meest trots is Mert op een jongen die een paar jaar geleden dreigde uit te vallen, langs kwam voor een snuffelstage en nu een HBO opleiding doet in Social work. Mert: “Hij is mijn collega geworden.”

 


Foto: Chakir (r.) Mert en stagiaire Luana.